ترس کودکان را چگونه مدیریت کنیم؟
تاریخ انتشار: ۱۴ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۴۱۳۴۴
گاه پیش می آید که والدین برای جلب توجه یا آرام کردن بچه هایشان به اشتباه آنها را از حیوانات یا افرادغریبه یا آشنای خاصی می ترسانند. ناطقان: گاه پیش می آید این ترس ها در کودکی تشدید شده و به یک اختلال تبدیل می شود ، اینطور است که می بینیم برخی بزرگسالان از یک مورد خاص مثل یک وسیله، یک شی، یک حیوان ، حشره ، جنازه، ارتفاع یا هر چیز دیگری می ترسند و مجبور می شوند برای درمان این فوبیا، اقدام کنند یا تا آخر عمر با این ترس زندگی کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
حال تصور می کنید والدین برای مدیریت ترس های کودکانه که با تخیلات بچه ها عجین شده است، چطور می توانند رفتار صحیح داشته باشند که هم به ترس بچه ها دامن نزنند و هم باعث رفع این ترس در آنها شوند و حتی چطور از شکل گرفتن آن می توانند جلوگیری کنند.
*کودکتان را نترسانید
گاه پیش می آید که والدین برای آرام کردن لحظه ای بچه ها یا جلب توجهشان، آنها را از موجودات خاص مثل حیواناتی چون سگ و گربه ، حشرات، هیولا یا افراد خاص در آشنا و غریبه ها می ترسانند اما غافل هستند که این ترس در ناخودآگاه بچه ها تا بزرگسالی خواهد ماند. کودک چون فرقی بین خیال و واقعیت نمی داند، ترساندن یا آگاهی دادن به او درباره بچه دزد یا هر چیز دیگری تنها باعث وحشت و ترس شدید و اضطراب و عدم اطمینان او می شود. دکتر «ماندانا اکبری نژاد» ؛ مشاور و روانشناس کودک و نوجوان درباره ترس در کودکان می گوید: «کودکی که از سگ می ترسد تا بزرگسالی این ترس در وجودش باقی خواهد ماند یا در تاریکی نمی تواند بیرون از منزل برود یا داخل اتاق خواب خود بخوابد. اینطور است که شاهدیم خیلی بچه ها در سنین بالای ده سال به تنهایی نمی خوابند و حتما باید برق اتاقشان روشن باشد، یکی از والدین نزد آنها بخوابد یا در کنار پدر و مادرشان بخوابند.
راهکار این است که برای جلب توجه بچه ها از روش های دیگری استفاده کنید و سعی کنید آنها را از افراد یا حیوانات نترسانید ، بلکه احتیاط در برقراری ارتباط را به آنها آموزش دهید.»
*اجازه دهیم بچه ها درباره ترس هایشان صحبت کنند
برخی پدر و مادرها اجازه نمی دهند بچه ها درباره ترس هایشان صحبت کنند، به همین خاطر این مسائل مسکوت می ماند و در تخیلات و ناخودآگاه بچه ها تبدیل به غول های هیجانی منفی بزرگ می شود. چه باید کرد؟ دکتر اکبری نژاد می گوید: «پدر و مادر باید اجازه دهند، بچه ها درباره تخیلات و ذهنیت هایشان صحبت کنند، از ترس هایشان بگویند، حتی اگر خنده دار باشد. به این مثال توجه کنید:
ـ مامان من می ترسم...ـ از چی می ترسی عزیزم؟ ـ از مومو؟ ـ مومو چه شکلیه عزیزم؟ بیا عکسشو با هم بکشیم.
ـ اها این خانومه مومو هست، به نظرم لازمه یک کم به موهاش و سرو وضعش برسیم. نظرت چیه موهاشو کوتاه کنیم؟ لباس قشنگ تنش کنیم؟ بیا با هم درستش کنیم.
گاه لازم است ترس های بچه ها را روی کاغذ نقاشی کنید. زمانی که درباره اش صحبت می کنند. از آنها بخواهید که شکل ترس هایشان را بکشند و بعد به آن یک شکل با مزه و خنده دار بدهید.
مثلا فرزند شما از جادوگر در یک سریال می ترسد، شکل آن را با هم بکشید، قدری روی سرو وضعش کار کنید و لباس هایش را مرتب کنید یا رنگ بزنید ، بعد هم به فرزندتان بگویید که حالا این جادوگر از ما تشکر می کند که به او رسیدیم و نجاتش دادیم.
مثال دیگر فرزند شما می گوید که از دزد می ترسد. شما هم به او بگویید که بیایید دزد را نقاشی کنیم. بعد به او بگویید که «دزد از کجا به خانه ما می آید؟ او هم به طور مثال می گوید: «از پنجره» . بعد از او سوال کنید: «حال اگر دزد از پنجره بیاید، ما چه کار می توانیم بکنیم؟» فرزندتان هم می گوید: «زیر نردبان خانه سوزن می ریزیم تا دزد پایش روی سوزن ها برود و به زمین بخورد ، بعد هم فرار کند. یا اینکه می گوید برق به درب اتاق وصل می کنیم تا وقتی دست به دستگیره زد، برق او را بگیرد» بعد هم شما به او می گویید که حالا بیا، اینها را نقاشی کنیم. اینها بخشی از تخیلات بچه ها است که با ترس آمیخته شده ، اما اگر قالب طنز به خود بگیرد، درجه هیجان منفی اش کاهش پیدا می کند»
*ترس های کودک تان را نقاشی کنید و بعد هم به آن بخندید
نکته آموزشی اینجا این است که به همراه فرزندانتان، ترس های آنها را روی کاغذ بیاورید و نقاشی کنید و با کمک هم آن را تبدیل به یک موضوع خنده دار کنید ، همین باعث می شود که وقتی آن تصویر یا نگرانی به ذهن او برسد، همراهش قصه های خنده دار ما هم ضمیمه شده و در ذهنش بالا بیاید و بار هیجانی ترس او کاهش پیدا کند.
نکته دیگر، بدتر از بی تفاوتی به احساس ترس کودکتان، پاسخ غلط به او است. دکتر اکبری نژاد در این خصوص می گوید:« این جمله: «دیگه نمی خوام چیزی درباره جادوگر یا دزد بشنوم!» را به فرزندتان نگویید. ترس از واکنش پدر و مادر، کودک را قطعا عذاب خواهد داد. در مقابل کودکی که می داند، می تواند آزادانه از احساسات خود بگوید، این پیام را از پدر و مادر می گیرد: «احساسات تو برای من مهم است، هر وقت خواستی من در کنارت هستم، تو برای من مهم هستی» در نتیجه توصیف احساسات، امکان صحبت درباره آن موقعیت و یافتن راه حل فراهم می شود.»
*به عنوان پدر و مادر ، ترس هایتان را کم کنید
خیلی از ترس های بچه ها ناشی از ترس های پدر و مادر هایشان است. مادرهای زیادی هستند که خودشان از حیوانات می ترسند و همین ترس به فرزندانشان هم منتقل می شود.
دکتر اکبری نژاد می گوید: «چندی پیش مراجع بزرگسالی داشتم که می گفت فوبیای سوسک رهایش نمی کند و مدام احساس می کند که در زندگی و بدنش ساری و جاری است. وقتی او را روان درمانی کردیم، متوجه شدم که مادرش در دوران کودکی به شدت از سوسک می ترسیده و حتی زمان جنینی هم چندین بار پیش آمده بوده که سوسک ببیند و بترسد، همین ترس به کودکش نیز منتقل و باعث فوبیای این دختر شده است.»
حال شاید پدر و مادری بگوید که وقتی از چیزی می ترسند، چه کار باید بکنند؟ در بسیاری از اوقات بزرگسال ها می توانند ترس هایشان را کنترل کنند و بر آن سرپوش بگذارند، به طوری که بچه ها متوجه آن نشوند و اگر هم این ترس ها شدت زیاد دارد، لازم است که به متخصص مراجعه کنند تا ترس هایشان از هر چیزی کاهش پیدا کند.
مثال دیگر اگر یک زنبور وارد خانه شما شد، نگویید: «وای وای، زنبور آمد» این به کودک ترس از زنبور یا هر موجود دیگر را القا می کند و رابطه صحیح کودک با حیوانات و طبیعت را مختل می کند. بهتر است بگویید: «اخی چه زنبور زیبایی به خونه ما اومده، یا عجب کفش دوزک یا جیرجیرکی، اما خونش که اینجا نیست، اشتباهی از پنجره ما باز بوده، اومده . باید هدایتش کنیم بره بیرون، برسه به خونش».
گاه لازم است برای اثبات اینکه هیچ مورد ترسی در زمان تاریکی و شب وجود ندارد، ساعتی در رختخواب همراه فرزندتان باشید تا احساس امنیت بگیرد یا با هم زیر تخت یا کمد را وارسی کنید تا متوجه شود که چیزی برای ترسیدن نیست و یا اینکه یک شب خواب کوچک کنار تختش روشن بگذارید تا اتاقش کامل تاریک نباشد.
*بچه ها را از خدا نترسانید
ترس از خدا مطلقا نباید برای بچه ها ایجاد شود، سنین کودکی، زمان شناساندن زیبایی، عظمت و جلال خداوند است، هر تفکری که خدا را از بچه ها بگیرد، به انسان و بشریت خیانت کرده است. بنابراین بهترین حالت این است که پدر و مادر در کودکی از مهربانی، رحمت و زیبایی خداوند بگویند، بچه ها نباید از عتاب و خشم خداوند وحشت کنند.دکتر اکبرنژاد می گوید:« برخی والدین برای اینکه به اصطلاح خودشان فرزندانی مومن تربیت کنند، آنها را از خدا می ترسانند، مثلا می گویند: «اگر به حرف پدر و مادرت گوش ندهی، خدا جهنم می برت ، آتیش تو دهنت می ریزه یا می سوزونتت!»
*چه جملاتی بگوییم ، چه جملاتی نگوییم
بهتر است پدر و مادر با گفتن جملاتی مثل «نترس ، شجاع باش، دیگه بزرگ شدی، برای تو زشته، بقیه می بینن و ....» سعی در حذف ترس کودک نکنند. چرا که این جملات نه تنها مشکلی حل نمی کند بلکه خطر پاک کردن صورت مسئله را دارد. ترس کودک را اعم از اینکه به جا و درست یا نادرست و نابجا باشد، بپذیرید و در پی راه حلی برای درمان آن باشید. در صورتی که این ترس تبدیل به یک اختلالی شده باشد که باعث آزار او و شما شده، بهتر است از یک درمانگر کودک و نوجوان کمک بگیرید.
*از قرار دادن بچه ها در موقعیت های ترسناک بپرهیزید
دیدن فیلم های ترسناک بدون هیچ محدودیتی یا حضور در هر مکانی یا خواندن کتاب های ترسناک، می تواند در تشدید ترس های فرزندتان اثرگذار باشد. حواستان به این نکات هست؟ مخصوصا که تابستان سرگرمی بسیاری از کودکان آپارتمان نشین تماشای انیمیشن ها و فیلم ها هست. روانشناس کودک در این خصوص می گوید:« شاید بهتر باشد در این زمینه ها به والدین سختگیر تبدیل شویم و با وضع قوانینی محدود کننده و سفت و سخت، مانع پدید آمدن ترس های ریشه ای و ماندگار در او شویم. گاهی خواندن یک کتاب یا دیدن فیلمی ترسناک، جرقه ای برای خیال پردازی های گسترده و ترسناک در کودک است و به مرور نیز تشدید می شود. ممانعت و کنترل شما در این زمینه مانع بروز ترس در کودکتان شده و به او کمک می کند تا دوران خردسالی بدون ترسی را تجربه کند.»
منبع: مشرق برچسب ها: ترس ، کودکان ، مدیریت
منبع: ناطقان
کلیدواژه: ترس کودکان مدیریت اکبری نژاد ترس هایشان پدر و مادر بچه ها خنده دار ترس کودک بعد هم ترس ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۴۱۳۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بازی؛ نیازی بنیادین در دوران کودکی
بر اساس روشهای نوین آموزشی و فرزندپروری، بازی یکی از نیازهای بنیادین روانشناختی کودکان به شمار میرود، اما با انتخاب فضای مجازی به عنوان سرگرمی، کودکان امروزی به کودکان الکترونیکی تبدیل شدهاند، لذا میطلبد که والدین و مسئولان ذیربط این نیاز بنیادین کودکان را بیش از پیش مورد توجه قرار دهند.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، نیاز به بازی، فعالیت، واکاوی محیط و تعامل با دیگران یکی از نیازهای اساسی کودکان است که از طریق سرگرمیهای سالم از قبیل بازی کردن با همسالان و بازیهای نمادین مانند اسب سواری با چوب تأمین میشود و به رشد خلاقیت، رشد ذهنی و رشد شناختی کودک کمک میکند و توانایی عقلی و هوشی او را افزایش میدهد.
با گذر از دوران کودکی اول و ورود به محیطهای بزرگتری همچون مهدکودک و پیش دبستانی، کودک به بازیهای دونفره و گروهی و تعامل با همسالان میپردازد و فعالیت بدنی، ازجمله دویدن و جستوخیز او افزایش مییابد که درنتیجه رشد اندامهای حرکتی کودک سریعتر اتفاق میافتد.
همچنین تعامل اجتماعی و بازی کردن کودک با همسالان، همکاری، مشارکت و حتی رقابت در قالب این فعالیتها و سرگرمیها به کودک آموزش داده میشود؛ این آموزشها باید در سنین قبل از دبستان از طریق بازیها و سرگرمیهای غیررسمی به کودکان ارائه شود تا علاوه بر رشد مهارتهای چندگانه ذهنی و حرکتی آنها، به هنگام ورود به مدرسه نیز آمادگی و عملکرد بهتری داشته باشند.
افزایش ابتکار و خلاقیت کودک با بازیقدرت الله زارعان، روانشناس و مدرس دانشگاه در گفتوگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه یکی از نیازهای رشدی کودکان نیاز به تفریح و سرگرمی است، اظهار میکند: منظور از سرگرمی، میل و رغبت درونی کودک است که منجر به حالت خوشایند و احساس خوب و رضایت درونی برای او میشود که به دنبال آن حس نشاط و ارضای احساس نیاز به خلاقیت و کنجکاوی در کودک بروز پیدا میکند.
وی با اشاره به تأثیر انتخاب سرگرمی مناسب در رشد و تربیت کودکان میافزاید: یکی از نیازهای هر انسانی بهویژه کودکان نیاز به کشف محیط پیرامون است که از طریق کنجکاوی تأمین میشود؛ سرگرمی باید منجر به رشد کنجکاوی، خلاقیت و تواناییهای ذهنی و فکری کودک شود. اجازه دهیم کودکان تحت نظارت والدین بهطور آزادانه با اشیا و وسایل بازی به کنجکاوی بپردازند تا علاوه بر رشد خلاقیت کودک، درک او از محیط پیرامون بیشتر شود.
این استاد دانشگاه عنوان میکند: خلاقیت و ابتکار صرف نظر از اینکه نیازهای زندگی بشر را برطرف میکند، گرایشی فطری است که در نهاد هر انسانی قرار داده شده است و از بدو تولد در انسان وجود دارد، برای همین کودک میتواند خلاقیت و ابتکار عمل خود را از طریق بازی افزایش دهد و نیاز است والدین شرایط و وسایل مناسب را برای بازی کودک تهیه کنند.
وی ادامه میدهد: یکی از مراحل رشد روانی و ذهنی کودکان از دیدگاه روانشناسان، مرحله ابتکار است که در دوره سه الی پنج سالگی جریان دارد که در این دوره تواناییهای حرکتی و ذهنی کودکان بیشتر میشود، این آغازی است برای اینکه کودک مسئولیت پذیر شود و رشد اجتماعی، حرکتی و ذهنی او شکل گیرد؛ والدینی که نتوانند احساس ابتکار در کودک را بپذیرند، احساس گناه و شکست را در دل کودک جای میدهند.
زارعان با اشاره به اینکه هدف از سرگرمی برای کودکان تنها صرف تفریح و لذت بردن نیست، بلکه در شکلگیری هویت و احساس عزت نفس کودکان نقش بهسزایی دارد، اشاره میکند: یکی از وظایف والدین برای رشد و تربیت کودک، فراهم کردن وسایل و تجهیزات مناسب برای بازی است، اگرچه امروزه والدین برای سرگرم کردن کودکان، آنها را به تلفن همراه و فضای رسانه مشغول میکنند.
کودک فعال یا کودک الکترونیکی؟وی خاطرنشان میکند: چنین رفتار اشتباه والدین سبب میشود کودک بهطور مؤثر با محیط پیرامون ارتباط نگیرد و تجربههای جدیدی به دست نیاورد؛ درنهایت کودکان امروزی به کودکان الکترونیکی تبدیل شدهاند که تنها با فضای مجازی ارتباط دارند و حتی در مهمانیها نیز کودکان به جای جنبوجوش و بازی با همسالان، کنار یکدیگر به بازیهای موبایلی میپردازند.
این مشاور و روانشناس میافزاید: کودکان بسیار تقلیدپذیر هستند و آنچه در فضای مجازی مشاهده میکنند را قصد دارند بهصورت بیرونی و در دنیای حقیقی تجربه کنند، این تاثیرپذیری کودکان از این فضای به نسبت ناسالم بسیار زیاد است و میتواند آسیبهای متعددی را به همراه داشته باشد؛ لذا توصیه میشود بازیها و فعالیتهای جسمانی و خلاقانه که ابتکار و کنجکاوی کودک را برمیانگیزد و متناسب با سن کودک است، مورد استفاده قرار گیرد.
وی عنوان میکند: بعضی بازیها حتی میتواند منجر به خشونت و فوبیا شود، همانطور که بعضی ترسهای کودکان ممکن است ناشی از سرگرمیهای بیش از حد و نامناسب آنها در قالب بازی و فیلم باشد؛ این امر عوارض جسمی و حرکتی اعم از کاهش جنبوجوش، کم تحرکی و چاقی، ضعف بینایی، اضطراب و افسردگی، پرخاشگری و کاهش نشاط و شادی را نیز برای کودکان به دنبال خواهد داشت.
زارعان ادامه میدهد: با توجه به زندگی در عصر دیجیتال و توسعه فناوری و انفجار اطلاعات و مواجهه کودکان با محتواهای نامحدود فضای مجازی که در بسیاری از موارد متناسب با رشد سنی و عقلی کودک نیست و ممکن است باعث کنجکاویهای جنسی و بلوغ زودرس در کودکان شود، والدین باید با نظارت و آگاهی کافی، استفاده صحیح و متناسب با سن کودک از فضای مجازی در زمانهای معین و با چهارچوب مشخص شده را مدنظر قرار داده و برای آن برنامهریزی کنند.
وی اظهار میکند: منکر مزایا و فرصتهای فضای مجازی برای رشد و توسعه نیستیم، اما اگر استفاده از این فضا لجام گسیخته بوده و تحت کنترل و نظارت نباشد، تربیت و رشد کودکان مورد آسیبهای جبرانناپذیری قرار میگیرد؛ کودکان نیاز به جنبوجوش، تعامل با همسالان، رقابت، مذاکره و مباحثه دارند که از راه ورزش و فعالیتهای حرکتی صورت میپذیرد.
مدرس آموزش خانواده با بیان اینکه نباید کودکان را در دنیای بیکران اطلاعات رها کنیم، میگوید: بازی با شن و ماسههای تمیز، بازی با حباب، خانه بازی، بازیهای حرکتی و پرجنبوجوش نمونههایی از بازیهای مناسب برای کودکان است که میتواند علاوه بر برانگیختن حس کنجکاوی کودک، سبب پرورش حس نیاز به دانش و حس پرسشگری و کنجکاوی در کودک شود.
رشد همه جانبه کودک با تجربه انواع بازیها مهدی اشهاریان، روانشناس و مدرس دانشگاه فرهنگیان در گفتوگو با خبرنگار ایمنا اظهار میکند: به هرگونه فعالیتی که با میل و اختیار بهصورت ذهنی یا جسمی، فردی یا گروهی با هدف سرگرمی، تفریح و لذت بردن انجام شود، بازی میگویند؛ کودکان در کنار نیاز به امنیت، پذیرش بدون قید و شرط مثبت، محبت و تأیید، حق انتخاب و آزادی و داشتن محدودیتهای واقعبینانه، نیاز به تفریح و بازی نیز دارند.
وی با بیان اینکه بازی کردن نیازی اساسی در کودکان است که در ابعاد مختلف زندگی آنها اثرگذار خواهد بود، میافزاید: در گذشته اغلب اولیا و مربیان به بازی کودکان توجه زیادی نمیکردند و بازی را نوعی اتلاف وقت به حساب میآوردند، اما امروزه با پیشرفتهای علمی در زمینههای فرزندپروری و روشهای نوین آموزشی گفته میشود که بازی یکی از نیازهای بنیادین روانشناختی کودکان به شمار میرود.
این روانشناس با اشاره به اینکه دوران کودکی در ترسیم شخصیت انسان تأثیر فراوانی دارد، عنوان میکند: از لحاظ جسمی و شناختی بازی کردن سبب تقویت عضلات بدن، افزایش تواناییهای جسمانی و حسی-حرکتی، یادگیری ارزشهای اجتماعی مانند همکاری، برقراری ارتباط با دیگران و رعایت قوانین و مقررات در کودکان میشود.
وی ادامه میدهد: از لحاظ روانی و عاطفی بازی کردن سبب احساس لذت، شادابی و تخلیه هیجانات کودک میشود که به سلامت روان او کمک شایانی میکند؛ همچنین از نظر آموزشی و تربیتی بازی باعث رشد تواناییهای ذهنی، کسب تجربههای جدید و آموزش آسانتر به این صورت که مطالب آموختنی بدون فشار و اجبار و با میل و رغبت در قالب بازی به کودکان آموزش داده میشود و آمادگیهای لازم را برای ورود کودک به مدرسه فراهم میکند.
اشهاریان با اشاره اینکه یک واقعیت انکارناپذیر در زندگی امروزی، در دسترس بودن و فراگیر شدن استفاده از تکنولوژی روز و وسایل هوشمند برای تفریح، سرگرمی و ارتباطات است، خاطرنشان میکند: کودکان برای رشد همه جانبه باید انواع بازیها را تجربه کنند تا مهارتهای حسی، حرکتی، اجتماعی و رشد ذهنی، روانی و عاطفی در آنها تقویت شود.
وی با توجه به اینکه اگر کودکان وقت زیادی را به بازی با رسانهها و فضای مجازی اختصاص دهند، آسیبهایی زندگی آنها را تهدید خواهد کرد، تصریح میکند: بیتحرکی و کاهش مهارتهای حسی و حرکتی، ارتباطی و اجتماعی، وابستگی و اعتیاد به تلفن همراه و فضای مجازی، قرار گرفتن در معرض محتواهای ناسالم و مخرب و کاهش رشد شناختی، دقت و تمرکز در کودکان از مهمترین پیامدهای استفاده بیش از حد از فضای مجازی است.
تقویت حواس چندگانه کودک از طریق بازیاین مدرس دانشگاه فرهنگیان ادامه میدهد: بعضی از تمرینها و بازیها وجود دارد که فرایندهای بنیادین روانشناختی کودک را هدف قرار میدهد و آنها را برای خواندن، نوشتن و یادگیری آماده میکند؛ اگر به خوبی این مهارتها را قبل از مدرسه به کودکان آموزش دهیم، دیگر در دوران مدرسه چیزی به عنوان اختلال یادگیری نخواهیم داشت.
وی با اشاره به سرگرمیهای مناسب برای کودکان میگوید: بازی با توپ و راکت، نخ کردن مهرهها، خمیر بازی، قیچی کردن خمیر و بریدن کاغذ، گره زدن نخ، باز و بسته کردن پیچ و مهره، جدا کردن حبوبات مخلوط شده از یکدیگر، انداختن توپ در سبد و بازی بولینگ از سری بازیهایی است که باعث تقویت عضلات ظریف بدن کودک مثل عضلات انگشتان دست میشود.
اشهاریان اضافه میکند: تکمیل نقطهچینها طبق الگویی خاص، تکمیل مازها، حل کردن پازل، دومینو، دارت، تیلهبازی، پرتاب توپ و گرفتن آن، مینی بسکتبال، تیراندازی با تفنگ پلاستیکی، بولینگ، رنگآمیزی و کپی کردن شکلهای ساده همچون دایره و مثلث نیز از بازیهایی است که سبب تقویت هماهنگی چشمها و دستها در کودکان میشود.
وی میافزاید: بازیهایی که مهارتهای حرکتی و عضلات ظریف کودک را تقویت کرده و سبب هماهنگی چشمها و دستهای او میشود، آمادگی لازم را برای نوشتن در دوران مدرسه برای کودکان فراهم میکند، پس اگر کودک قبل از ورود به مدرسه مشغول به انجام دادن چنین بازیهایی باشد، در دوران مدرسه عملکرد بهتری خواهد داشت.
این روانشناس با بیان اینکه بازیهایی برای تقویت حافظه بینایی کودک وجود دارد، عنوان میکند: تمرین توالی حافظه بینایی از سری بازیهایی برای تقویت حافظه بینایی کودکان است، یعنی تعدادی کارت با شکل حیوانات و اشیا به کودک نشان میدهیم و پس از گذشت چند ثانیه نگاه کردن کودک به کارتها، آنها را جمع کرده و از کودک میخواهیم به ترتیب شکلهایی که مشاهده کرده است را نام ببرد.
وی ادامه میدهد: بازی با چوب کبریت از دیگر بازیها برای تقویت حافظه بینایی کودکان است، بدینصورت که شکلهایی با استفاده از چوب کبریت درست میکنیم و در معرض دید کودک قرار میدهیم و سپس با به هم ریختن شکلها و جمع کردن آنها از کودک میخواهیم که همان شکلها را با چوب کبریت بسازد. با استفاده از این قبیل بازیها کودک در دوران مدرسه حروف الفبا را آسانتر یاد گرفته و شکل نوشتاری آن را بهتر بهخاطر میسپارد.
تأثیر بازی بر تقویت حافظه شنیداری کودکاناشهاریان خاطرنشان میکند: برای تقویت درک مطلب کودکان که اساس یادگیری است میتوان از کتابهای داستان جذاب و متناسب با سن کودک استفاده کرد، بدین نحو که داستان یا بخشی از آن برای کودک خوانده میشود، سپس در رابطه با روایت داستان و نتیجهگیریهای آن از کودک سوالاتی میپرسیم؛ همچنین برخی از لغات را نیز به زبان ساده برای او معنی میکنیم.
وی با بیان اینکه میتوان برای تقویت حافظه شنیداری کودکان که در دوران مدرسه سبب یادگیری و به خاطر سپردن بهتر مطالب میشود بازیهایی معرفی کرد، اشاره میکند: بیان نام اعداد بهطور آرام و آهسته با کمی مکث توسط والدین و درخواست از کودک برای بیان مجدد نام اعداد یا بیان مجموعهای از کلمات و پرسیدن آن از کودک از سری بازیهای ساده برای تقویت حافظه شنیداری کودکان است.
این مدرس دانشگاه فرهنگیان ادامه میدهد: بازی حافظه اعداد معکوس که در آن کودک باید اعداد بیان شده توسط والدین را بهصورت معکوس بیان کند و انجام فرمانهای ساده والدین توسط کودک مانند اینکه والدین به فرزند بگویند دست راست خود را روی چشم چپ بگذار یا دایره کوچک سبز رنگی را زیر مربعی نارنجی رنگ رسم کن، از دیگر بازیها برای تقویت حافظه شنیداری در کودکان است.
بر این اساس، انتخاب سرگرمی برای کودکان و دانشآموزان باید متناسب با سن، شرایط، ویژگیهای منحصر به فرد و محیط زندگی و رشد کودک باشد، برای مثال کودکی که دو ساله نیاز به جستوجو در محیط و لمس اشیا دارد و باید چنین شرایطی برای او فراهم شود، همچنین وسایل تیز و خطرناک از دسترس او خارج شود تا مهارت رشدی و حرکتی او افزایش یابد.
انتخاب رسانهها، فضای مجازی و بازیهای رایانهای برای سرگرمی کودکان انتخاب مناسب و سازندهای نیست، بلکه احتمال بروز آسیبهای متعدد جسمی، روانی، عاطفی و شناختی را در فرایند رشد و تربیت کودک افزایش میدهد؛ والدین باید علاوه بر اینکه شرایطی را فراهم کنند تا کودک بازیهای متنوعی را تجربه کند، بر استفاده کودک از فضای مجازی و رسانهها نظارت کافی و دقیقی داشته باشند.
کد خبر 737806